Dawno, dawno temu…
Tak mogłoby się zaczynać to opowiadanie i… właściwie byłaby to prawda, bo i
dawno coś tu pisałam, i rzecz o której dziś będzie mowa, także swoimi
korzeniami sięga daleko w dawne wieki.
Dziś słów kilka o kaptordze.
Pierwsze kaptorgi pojawiły się kilka wieków przed naszą erą, ale mnie
zainteresowały te z okresu X i XI wieku – średniowieczne pamiątki po Słowianach.
Początkowo był to rodzaj woreczka noszonego na szyi, a zawierającego np. coś w
rodzaju amuletów - np ziarna zbóż, wosk czy kawałeczki kości, fragmenty tkanin
lub szklane paciorki. Z czasem kaptorgi zaczęły być robione z metali kolorowych
– srebra, brązu, rzadziej cyny i stały się elementem kolii lub odrębną
zawieszką. Zyskały zdobienia powierzchni, stały się atrakcyjnym dodatkiem do
stroju, elementem przyciągającym oko. Zyskały także swój specyficzny wzór i
ornamentykę zawierającą w sobie wiele znaczeń i symboli. Były ponoć noszone
głównie przez kobiety, znajdowano ich sporo podczas wykopalisk w grobach
słowiańskich, także dziecięcych.
Nie będę się tutaj nad tym rozwodzić – zainteresowani na pewno znajdą na ten temat profesjonalne opracowania. Mnie zafascynowała forma tych wisiorów-amuletów, pojemniczków, do których można włożyć coś, co chce się mieć przy sobie – kamyk, kawałek tkaniny, zasuszony kwiat, karteczkę z zaklęciem itp. i potraktować je wprost jako ozdobę. Bardzo specyficzną i na pewno nie dla każdego, ale ciekawą i nietuzinkową.
Nie starałam się odtworzyć ich jako repliki, skorzystałam tylko z nich jako inspiracji, zaczerpnęłam jakiś element zdobnictwa i przetworzyłam trochę po swojemu. Te prawdziwe zdobione są prawie wyłącznie z jednej strony, tył mają gładki. Moje są dwustronne, zdobienia różnią się i można nosić je raz eksponując jedną, a raz drugą stronę. Do środka włożyłam zasuszone kwiaty i zioła.
Czasem podpatrzyłam tylko sposób ukształtowania blachy, nie tworząc już z niej pudełeczka. Zrobiłam je z miedzianej blachy - trawionej, pokrytej cyną i patynowanej na stare srebro, wyglądają więc bardzo autentycznie ;)
Kaptorgi są zamykane tak prawie na stałe – tzn można je otworzyć, ale raczej wyłącznie aby włożyć coś do wnętrza i potem aby to coś po prostu tam było. Nie jest to na pewno rodzaj medalionu, który łatwo się otwiera i w każdej chwili można do niego zaglądnąć. Rzecz schowana w kaptordze ma być bezpieczna i zamknięcie ma być w miarę trwałe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz